تاریخچه تکنولوژی جوش سر به سر میلگرد ها، آرماتورها و ریلها این تکنولوژی در سال 1952 میلادی با هدف کاربرد در صنایع ریلی و خط آهن ابداء ودر پی آن به علت صنعتی شدن ابنیه پا به عرصه صنعت ساختمان نهاد. از عمده دلایل ظهور این نو آوری میتوان به موضوع و بحث مهم مقاوم سازی و تضمین استحکام سازه های بتنی اشاره نمود که نتیجه آن افزایش ضریب امنیت جانی و مالی ساکنان و کاربران این سازه ها بود.
اولین مبتکران و استفاده کنندگان از این تکنولوژی سازمان راه و شرکتهای نصب خطوط ریلی در کشور کانادا بودند که با استفاده از این روش توانستند جایگزین مطمئن تر و مناسبتری را نسبت به سایر روشهای اتصال ریلهای آهن (کلمپینگ ،ترمیت و...) به دنیای جوش فلزات معرفی نمایند.
در پی آشنایی محققان و صاحبنظران صنعت ساختمان بلوک شرق آسیا ،بالاخص کشور زلزله خیز ژاپن با این تکنولوژی، بر آن شدند با تغییر کاربری این متد به جوش میلگرد ها و آرماتورها ،روش جدیدی را در اتصال سازه های بتنی ابداء نمایند. (GAS PRESSURE WELDING ) این روش به سرعت در این کشور فراگیر شد و دستاورد آن اجراء اکثر پروژه های عمرانی با این روش بود . پس از آن در پی ورود این تکنولوژی به ایران سال 1388 ، شرکت کنزا به این افتخار نایل آمد که به عنوان اولین شرکت رسمی و تخصصی جوش سر به سر میلگرد در ایران این سیستم را با دیدگاه مهندسی و یک دهه تجربه مدیریت ارشد این سازمان( آقای مهندس رجبی پور) وارد فاز اجراء و کاربری نماید.
این شرکت توانست در دو فاز اجراء پروژه های متعدد در سطح کشور ، ساخت و بومی سازی تمامی تجهیزات دستگاه فورجینگ سر به سر میلگرد، خدمات شایانی را به جامعه سازندگان ابنیه و صنعتی سازی ساخت و ساز نماید.
متاسفانه در این بین اشخاص سود جوی دیگری بدون داشتن هیچ تجربه صنعتی اقدام به ساخت و یا واردات کالا های بدون کیفیت چینی نموده اند، که با ظاهری خیلی موجه و با سوء استفاده از عدم شناخت کاربران و مجریان محترم ساختمانی خیانت بزرگی به صنعت ساختمان این مملکت می کنند.
